- فراخ میان (فَ)
ضلیع. (منتهی الارب) : فرس ضلیع، اسب تمام خلقت بزرگ و فراخ میان. (منتهی الارب)
معنی فراخ میان - جستجوی لغت در جدول جو
- فراخ میان
آنکه داری کمری پهن باشد اسب فراخ میان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه دهان گشاد دارد
کنایه از پر گو، کسی که سخنان بیهوده و بی معنی و بی فایده بگوید، یاوه گو، بیهوده گو، یاوه سرا، هرزه گو، هرزه خا، خیره درا، ژاژدرای، هرزه لاف، هرزه لای، یافه درای، ژاژخا، مهذار، هرزه درای، افسانه پرداز، افسانه گو
کنایه از پر گو، کسی که سخنان بیهوده و بی معنی و بی فایده بگوید، یاوه گو، بیهوده گو، یاوه سرا، هرزه گو، هرزه خا، خیره درا، ژاژدرای، هرزه لاف، هرزه لای، یافه درای، ژاژخا، مهذار، هرزه درای، افسانه پرداز، افسانه گو
(بَ دَ)
لغت نامه دهخدا
کنایت از کسی که همه را یکسان بیند. (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
عشق فراخ بین را نازم که بی تفاوت
از آب و خاک خم ریخت گل در بنای مسجد.
واله هروی
عشق فراخ بین را نازم که بی تفاوت
از آب و خاک خم ریخت گل در بنای مسجد.
واله هروی
(فَ مِ)
لغت نامه دهخدا
آن که بسیارشوخی کند و پیوسته لطیفه گوید. (یادداشت بخط مؤلف) : وی مردی فراخ مزاح بود. (تاریخ بیهقی)
